To flash fiction και οι κατηγορίες του

 

Οι σύντομες ιστορίες, με λίγες λέξεις, εμφανίστηκαν αρχικά με τη μορφή μύθων ή παραβολών. Χαρακτηριστικότερη όλων οι ιστορίες του Αίσωπου, που στόχο είχαν αρχικά να διδάξουν μέσα από το συμβολισμό της πλοκής και των χαρακτήρων. Την ίδια περίπου περίοδο και λίγο πιο μετά, εμφανίζονται και στην Ινδία συλλογές σύντομων παραμυθιών, που κυρίως σκοπό είχανε τη διδαχή, κυρίως με θρησκευτικά κριτήρια. Στα πιο σύγχρονα χρόνια, πρώιμες μορφές του flash fiction, όπως ονομάστηκε, εντοπίζονται στην αμερικανική λογοτεχνία του 19^ου αιώνα, ενώ υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή του είδους, ειδικά μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το flash fiction, ο ορισμός έχει επικρατήσει σήμερα, που εν συντομία μπορεί να αποδοθεί ως μια ιστορία πολύ σύντομη, που όμως επιτρέπει και προσφέρει την ανάπτυξη των χαρακτήρων και της πλοκής. Ο αριθμός των λέξεων ποικίλλει και έχουν δοθεί διάφοροι χαρακτηρισμοί, ανάλογα με το πλήθος αυτών των λέξεων που αποτελούν την ιστορία. Για παράδειγμα: η ιστορία των έξι λέξεων, το dribble (γνωστή και ως minisaga) έως 50 λέξεις, το drabble (γνωστή και ως microfiction) έως και 100 λέξεις, η ιστορία των 280 χαρακτήρων (γνωστή και ως twittearature), το sudden fiction έως 750 και το flash fiction, έως 1000 λέξεις, αν και ο τελευταίος ορισμός επικράτησε γενικά για όλες τις σύντομες ιστορίες.